Recensie: Tartuffe
Gespeeld op 21 en 22 oktober 2011
Gezien en geschreven door: Adriaan Slurink

Maskerade verrast publiek met bijzondere bewerking Moliere!

Op vrijdagavond 21 en zaterdagavond 22 oktober 2011 gaf Toneelgroep Maskerade weer een mooie voorstelling weg in het Alkwin College te Uithoorn. Voor 2 volle zalen wordt ‘Tartuffe’ gespeeld, een stuk van Molière, oorspronkelijk uit 1664. Het handelt over een rijke bankier die zich volledig heeft laten inpalmen door een oplichter. Dat dit slecht afloopt is te verwachten. Het verhaal zou in de tegenwoordige tijd nog steeds actueel kunnen zijn. Vooralsnog maakt het publiek zich op voor een avondje ouderwets toneelspel.

En bij een stuk als dit verwacht je als theaterbezoeker dan wellicht een decor met ouderwetse uitstraling. Maar de theaterzaal ziet er een beetje kaal uit. De vloer is helemaal wit, er staat slechts een witte smalle tafel en een stoel. tartuffe8Het publiek zit rondom de speelvloer. De openingsmuziek lijkt dan toch nog ouderwets te zijn, maar voor de oplettende oren klinkt er iets bekends. In de loop van het stuk worden we nog een aantal keren verrast door de muziek, dat uit het bekende ‘Ja Zuster, Nee zuster’ blijkt te komen en op magnifieke wijze is bewerkt voor deze voorstelling. Waar de bizarre ‘rolstoel’-planken voor zijn op de speelvloer wordt direct duidelijk als de eerste actrice op een step de speelvloer oprijdt. Achter haar aan rennen andere actrices en acteurs in prachtige kleding met uitbundige pruiken. Het contrast tussen dat en het minimalistische decor zorgen ervoor dat je direct op het puntje van je stoel zit. Niet in het minst door de enorme lappen tekst die het publiek in de schoot geworpen krijgt.

Het wordt al snel duidelijk dat er onenigheid is over de nieuwe huisvriend: Tartuffe. De één dweept met hem, maar de meesten geloven niets van zijn zalvende woorden en bedriegende praatjes. Het eerste bedrijf is pittig voor het publiek. Er wordt veel (overigens noodzakelijke) informatie gegeven. Na de opkomst van Orgon, wederom op de step, wordt het wat makkelijker om het verhaal te volgen. De rollen worden stevig neergezet, en dat is knap van de acteurs als u bedenkt dat zij in vier richtingen moeten spelen en ook de steps moeten hanteren. Alle acteurs en actrices hebben hun rol een echt eigen karakter gegeven. Hierdoor is er een mooie afwisseling van spel en worden we bijvoorbeeld prettig getrakteerd op een bijzonder onderonsje met het publiek.

De teksten zijn goed te volgen en men merkt al snel niet meer dat er soms in zeer ouderwets taalgebruik gesproken wordt. Er zit vaart in het stuk en dat wordt ook nog eens extra kracht bijgezet door het gebruik van de steps en een fantastisch ballet. In het oorspronkelijke stuk zat ook een ballet. Maskerade heeft dit ballet op geheel eigen wijze vertolkt: Op de steps en afgesloten met een spectaculaire dansende waaier á la Holiday on Ice! Met recht een applaus waard.

Vlak voor de pauze maken we nog snel even kennis met Tartuffe zelf. Als hij de speelvloer betreedt is de afkeer bijna voelbaar in het publiek. Na de pauze volgt de ontknoping en de ontmaskering van de oplichter.Het publiek laat van zich horen; ze hebben het allemaal prima begrepen! Hiermee is overduidelijk dat Maskerade de vele teksten duidelijk heeft gebracht en dat men de diverse rollen perfect heeft neergezet. Dat vergt toch een behoorlijk staaltje van creativiteit en inventiviteit van de spelers én de regisseur.