Recensie: Eind goed, Al goed door Toneelgroep Maskerade
Uitvoeringsdata: 27, 28 februari en 1 maart 2014 (1ste jubileumstuk)
Auteur: Daan den Duijff
Afgelopen weekend speelde Toneelgroep Maskerade drie avonden het stuk ´Eind Goed, al Goed´. Een bewerking van William Shakespeare´s ´All’s well, that ends well´. Bent u niet naar één van de voorstellingen van geweest, dan heeft u een avond toneel van grote klasse gemist!
Voorafgaand aan het stuk was er gelegenheid om te luisteren naar een boeiende introductie van regisseur Noyons, die zijn licht liet schijnen over Shakespeare, de tijd waarin het stuk zich afspeelde, de spiegelingen en tegenstellingen die in het stuk aan de orde kwamen en waarom het stuk zo controversieel was voor die tijd. In Nederland werd het voor het laatst in de jaren zeventig uitgevoerd in een bewerking van Frank Albers. Destijds werd het stuk bewerkt tot een proza uitvoering, nu heeft Jules Noyons het weer op rijm gezet, zoals het oorspronkelijk ook bedoeld was. Wie van poëtisch ritme houdt kon tijdens dit stuk smullen van de teksten. De introductie was van grote toegevoegde waarde om het stuk beter te begrijpen.
In dit jubileumjaar van Maskerade werd gekozen voor een stuk met een grote bezetting. Veel van de leden van Maskerade hadden een rol in dit stuk. Er was niet echt sprake van hoofdrolspelers, hoewel Orfee Goedkoop er wel uit sprong. Zij vertolkte de rol van Helena, een voor die tijd vooruitstrevende vrouw, die in tegenstelling tot wat in die tijd te doen gebruikelijk was alles op alles zette om een man te veroveren. Orfee droeg het stuk door haar indrukwekkende manier van acteren! Veel lof voor haar! Zonder andere spelers tekort te doen moeten ook Marius Schalkwijk (koning van Frankrijk), Vincent de Mol (Bertram), Ronnie Baur (Paroles), Nico Tijsterman (Lafeu) en Erna van Lent (Gravin van Roussillon) genoemd worden. Ze drukten allemaal hun stempel op het stuk door hun geweldige inleving in de rol en tekstvastheid.
Een aantal sterke punten van de voorstellingen zou ik graag willen benadrukken:
De gehele crew is zeer betrokken, speelt de rollen en dus het stuk met verve. Er vallen geen pijnlijke stiltes, de timing is goed en de wisselingen waren goed, afgezien van de mijns inziens soms overdreven luide muzikale intermezzo’s. Van bijzondere klasse waren de teksten, die zoals eerder benoemd op rijm waren gezet en waar de poëtische ritmes je meteen meenamen naar het Frankrijk van een aantal eeuwen geleden. Hilarisch was het moment dat, achter een zuil, maar duidelijk zichtbaar, de billen van een acteur duidelijk zichtbaar waren op het moment dat hij zich over een hoertje ‘ontfermde’. Alle acteurs waren goed te verstaan. Er werd goed gebruik gemaakt van de beschikbare ruimte. Sommige van de muzikale intermezzo’s waren flarden van nummers van Beyoncé en met name het gebruik van het nummer Single Ladies, was aanleiding voor hilarische taferelen op het podium.
Kortom, een stuk van Shakespeare dat waardig en professioneel gespeeld werd, waar thema’s als arm en rijk, liefde, bedrog, vakkundig neergezet werden, een stuk dat zowel triest als erg grappig was, waarschijnlijk in de geest van de grote meester. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende voorstelling van Toneelgroep Maskerade, De Jantjes, en kan het een ieder van harte aanraden om te gaan kijken!