Recensie: De Knecht van Twee Meesters
Uitvoeringsdata: 23 en 24 maart 2012
Gezien en geschrteven door : Mascha Bakker
Toneelgroep Maskerade brengt de klassieke komedie van Carlo Goldoni op een hippe, jonge manier en in een modern jasje.
Er wordt gespeeld in het Alkwin Theater. Ditmaal ‘ouderwets’ op het podium, alwaar aan het begin de rode doeken nog netjes dichtzitten. Het publiek reageert dan ook wat lacherig als de gordijnen openschuiven en het toneel gevuld blijkt te zijn met …niets! We vallen midden in de huwelijksaankondiging en het bijbehorende feestje van Claudio en zijn Sylvia. Claudio was voorbestemd om te trouwen met Beatrice, maar men heeft vernomen dat zij is overleden na een bloederig duel met de geliefde van haar broer. Federico (de broer van Beatrice) is echter in vrouwenkleren aangekomen (geloofwaardige travestierol van Jasper Buffing)en probeert uit naam van zijn zus alsnog het huwelijk voor elkaar te krijgen omdat dit financieel erg handig is. Hij weet niet dat zijn geliefde Florinda (Margriet Slurink) inmiddels ook is gearriveerd in Venetië.
Het spel komt wat langzaam op gang maar gaandeweg de eerste helft komt er langzaam maar zeker ritme in het stuk, dat zo nodig is voor een komedie. Sceneovergangen worden ondersteund met heftige muzikale nummers van bijvoorbeeld Skunk Anansie en Anouk. Door middel van het verplaatsen van twee toneeldeuren (door komisch duo Theo Baas en Leon Pothuizen) ontstaat er steeds een andere locatie. Er zitten pareltjes van komedie in dit stuk.
Opvallend is de perfecte mime van Truffaldina (Orfee Goedkoop). Want wanneer zij het diner regelt bij beide meesters, gaat zij proeven van het eten,
ze heeft immers al de hele tijd op voedsel staan wachten. Ondanks de lege schalen en bakjes weet zij ons compleet te overtuigen van de aanwezigheid van heerlijke gehaktballetjes, de hete soep en de verrukkelijke pudding. Je ruikt het bijna…
Ook de scene waarin Sylvia (Sabine van Keulen) duelleert om haar Claudio (Joost Wagemaker) met behulp van een ‘zwaardvecht-app’ op hun smartphones is een moderne vondst die mede daardoor werkt op de lachspieren. Pantalone (Nico Tijsterman) als onverwacht komisch talent), de vader van Claudio, heeft de grootste moeite om de woedende moeder van Sylvia (Erna van Lent) en Sylvia zelf van het lijf te houden, na het verbreken van de huwelijksbelofte. Er wordt met Latijn en met grof taalgebruik gesmeten en dat levert regelmatig lachsalvo’s en ooh’s en aah’s uit de zaal op. De kamerheer (Ronnie Bauer) heeft ondertussen een oogje op Truffaldina. Na een hilarische scene waarin Truffaldina hem verleidt op de klanken van “Moi, non plus” besluit hij ook te willen trouwen. Maskerade blijkt komedie, dat vaak wordt onderschat en afgedaan als makkelijk, zeer goed aan te kunnen. Zelfs de dragers en toneelmeisjes (Esther Meijer en Natalie Bakker) spelen vol overtuiging mee op ritme.
Regisseur Pitt de Grooth zorgde voor een gewaagde verandering in de rolverdeling van dit stuk. Alle rollen zijn namelijk gewisseld. De vrouwen zijn mannen en de mannen zijn vrouwen. Geloofwaardig voor diegenen die het stuk niet kennen en erg verrassend voor diegenen die het wél kennen.
Het publiek reageert zeer enthousiast op de voorstelling en op zaterdag is de zaal wederom volledig uitverkocht