Recensie: De Bekende Nederlander
Uitvoeringsdata: 5 en 6 april 2013
Geschreven en gezien door: Adriaan Slurink
Afgelopen weekend (5 en 6 april 2013) genoten ruim 300 bezoekers van de voorstelling ‘De Bekende Nederlander’ in het tot theater verbouwde Alkwin Kollege. Op vrijdag- en zaterdagavond werd duidelijk dat Maskerade niet alleen een kleurrijke rol speelt in het culturele palet van Uithoorn, maar ook dat de vereniging na 49 jaar nog springlevend is: maar liefst vier nieuwe leden waren betrokken bij deze door Roel Visser geregisseerde voorstelling.
Hoewel het stuk reeds in 1988 door Ayckbourn werd geschreven, blijkt de actualiteit groot: het handelt om de crimineel die het handig en doortrapt tot bekende Nederlander schopt en de held die in de vergetelheid geraakt. Joost Wagemaker speelde op imponerende wijze de crimineel Marco Mink
die 17 jaar geleden een bank overviel. Hij bedreigde daarbij baliemedewerkster Ietje, de stille liefde van Arend van de Wal, bankemployee. Arend viel de crimineel aan, waarop de laatste Ietje in het gezicht schoot. Marco werd vervolgens achter de tralies gezet en Arend trouwde met Ietje. Na 17 jaar lijkt het tv-persoonlijkheid Astrid Barend – heerlijk gespeeld door Tonny Jansen – een goed idee om held
en crimineel bij elkaar te brengen en te interviewen over hun leven na de verijdelde bankoverval. Ze gokt erop dat het schrille contrast van de twee levenslopen haar de mogelijkheid zal geven een serie programma’s in hetzelfde format te kunnen maken. En dat contrast is er: in-en-in slechterik Mink
leeft een luxe leven in een villa aan een Spaanse costa, terwijl Arend en Ietje in een doorsnee woninkje in Zoetermeer hun dagen slijten. Arend blijkt een goedzak pur-sang te zijn: hij neemt Marco niets kwalijk en heeft bewondering voor wat hij heeft bereikt. Dat Ietje het huis niet uit durft vanwege haar verminking, dat ze geen kinderen hebben gekregen, overal stapt hij luchthartig, optimistisch en oppervlakkig overheen. Nico Tijsterman schitterde als Arend en had de lachers op zijn hand. Vooral in de scène waarbij hij op regie van Astrid Barend op moet komen en zogenaamd spontaan Marco een hand moet geven.
Contrast
Mink blijkt zijn hele omgeving te terroriseren: hij koeioneert en bedriegt zijn vrouw Trudy, laat zijn tuinman José bijna verdrinken, maar het meest te leiden heeft kindermeisje Kiki die hij volledig afbrandt vanwege haar dikke figuur. Inge van der Heijden debuteerde sterk als Kiki, de scène waarbij ze
huilend aan de rand van het zwembad staat om zelfmoord te plegen na alle beledigingen zal de bezoekers nog lang bijblijven! Marco-het-monster is voor ‘de lieve mensen thuis’ echter een joviale volksjongen en lieve vader. Als handige prater die weet wat de mensen willen horen, heeft hij inmiddels twee goedlopende tv-shows. Wat een contrast met Arend van de Wal, die gewoon blijkt te deugen, eerlijk is en met weinig tevreden.
Prachtige scènes levert het op als Tijsterman en Wagemaker in hun rollen met elkaar botsen. En wat een loeder is die Astrid Barend: alles doet ze om het dramatisch effect van haar show maar zo groot mogelijk te krijgen. De crimineel vleien en de goedzak ophitsen: niets gaat haar te ver.
Indruk
Naast de grote rollen, viel er ook veel te genieten van de bijrollen. Manager Beb Kemna werd geloofwaardig neergezet door Erna van Lent, Sabine van Keulen speelde een overtuigende echtgenote van Marco Mink en Marcel Sneijder kreeg de lachers op zijn hand als tuinman José. Ook Ans de Meulmeester als de huishoudheks van de Minkjes was in vorm. Marco’s dochtertje Cindy werd gespeeld door de 7-jarige Marlou Maarseveen die nog een mooie toneeltoekomst voor zich lijkt te hebben. Wat het stuk extra verrassend maakte was het gegeven dat het handelde tijdens de opname van de tv-show van Astrid Barend; hierdoor was er frequent een filmcrew die het podium op- en afging en ervoor zorgde dat scènes overgespeeld werden. In hun beroepsmatige cynisme wisten ze goed bij te dragen aan de sfeer. Jasper den Duijf, Bas van Dijk, Natalie Bakker, Marcel Paul en Marius Schalkwijk gaven gestalte aan deze crew. Dat de voorstelling zoveel indruk maakt heeft niet alleen met de kracht van het stuk te maken maar ook met het geheel wat een voorstelling maakt: sterke rollen, verrassingen in decor (het zwembad!) en een goed lopend licht- en geluid: alles was weer prima verzorgd door Maskerade.